Peter Stolk?

‘Ik heb paarden altijd interessant gevonden. Na mijn studie Diergeneeskunde behandelde ik als dierenarts zowel paarden als gezelschapsdieren. Na een jaar ben ik naar Cambridge gegaan om mijn proefschrift te schrijven. Dat ging over longdoorbloeding bij paarden. Werken met paarden beviel me daar zo goed dat ik sindsdien alleen nog maar met paarden werk. Na terugkomst in Nederland ben ik als chirurg bij de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht begonnen.

GEEN POLITIE In 2006 vroeg de KNHS me om ook als controlerend dierenarts aan de slag te gaan. Ik doe dat voor zowel de KNHS als voor de FEI. Deze functie houdt in dat ik paarden controleer op de aanwezigheid van verboden middelen. Voor de KNHS is dit alleen op wedstrijden. In het buitenland komt het ook weleens voor dat we zomaar ergens ‘binnenvallen’ om de paarden te testen. Dopingcontroles op wedstrijden doen we altijd na de proef, om stress te voorkomen. Stress aanjagen is het allerlaatste wat we willen. Controlerend dierenartsen zijn geen politiemannen. Dat willen we ook helemaal niet zijn. Wij zijn dierenartsen die, zoals ik altijd zeg, eigenlijk heel ‘dom’ werk doen, namelijk urine opvangen en bloedmonsters nemen. Op het moment dat een paard uit de ring komt, melden we de dopingcontrole aan. Het paard mag uiteraard eerst worden verzorgd, maar we blijven er vanaf dat moment bij. Zo weten we zeker dat het paard in de tussentijd geen suikerklontjes of middelen krijgt toegediend. Na de verzorging nemen we het paard mee naar de dopingbox. Hij blijft daar gedurende een halfuur en we hopen natuurlijk dat hij plast, zodat we wat urine kunnen opvangen. Als dat niet lukt, is dat pech, maar het is niet anders. We nemen wel altijd een bloedmonster af. De monsters sturen we op naar het laboratorium van de FEI, in Engeland. De uitslagen komen vervolgens binnen bij de KNHS.

SPORT IN AL ZIJN GEZICHTEN Ik heb bijna dertig jaar met veel plezier gewerkt als chirurg, maar inmiddels ben ik met pensioen. Ik ben nog steeds met veel enthousiasme controlerend dierenarts. Het contact met mensen vind ik het allerleukste. Je ziet de sport in al zijn gezichten: van het allerlaagste niveau tot aan het allerhoogste niveau, van de knulligste weilanden tot aan de professioneelste stallen en van ruiters tot grooms en eigenaren. Die variatie maakt het heel uitdagend en interessant. De ervaring leert dat mijn aanwezigheid bij wedstrijden niet zo op prijs wordt gesteld, want er komt altijd een beetje stress bij. Dat wil ik natuurlijk koste wat het kost voorkomen. Ik stel me altijd open op naar iedereen en wil absoluut niet die politierol uitdragen. Het is nu eenmaal een onderdeel van onze sport.

POPELEN Zeker bij het werk voor de FEI kom ik op geweldige plekken. Zo ben ik in Rio de Janeiro geweest voor de Olympisch Spelen in 2016. Als het doorgaat, mag ik deze zomer ook naar Tokio voor de Spelen. Het afgelopen jaar heb ik als controlerend dierenarts weinig te doen gehad. Mijn eerste wedstrijd dit jaar zou Indoor Brabant zijn geweest. Vorig jaar stond ik daar ook. Het was een bizarre situatie. Vijf minuten voor de eerste deelnemer werd toch nog de stekker eruit getrokken. Als controlerend dierenarts hebben mijn collega’s en ik het altijd druk. Op een gegeven moment was ik ieder weekend van huis. Ik heb mijn werk het afgelopen jaar zeker gemist, maar ik heb ook wel genoten van de rust. Inmiddels is de adempauze lang genoeg geweest en popel ik om weer aan de slag te gaan. Wanneer de tijd komt dat ik het stokje moet doorgeven aan een jongere collega, zal ik dat met veel plezier doen, maar zolang ik gezond ben blijf ik deze functie met veel frisse zin uitvoeren.’ <