GREET ROSSENBERG?

Het is zo gezellig om dingen met zijn allen te doen

‘Ik ben sinds 1972 lid van de vereniging, gevestigd bij Manege Luxool in Nijkerk, al bijna vijftig jaar dus. Toen ik een jaar of dertig was, had de vereniging nieuwe vrijwilligers nodig. Tot op de dag van vandaag zet ik me ervoor in. Ik heb altijd eigen paarden gehad en ook mijn dochter rijdt, dus ik heb er zelf ook belang bij dat we leuke dingen doen met de club en dat het goed verloopt. Ik heb veel wedstrijden gereden en door de jaren heen een stuk of tien paarden gehad. Mijn huidige paard heb ik elf jaar en daar mag ik nu Z-dressuur mee starten. Ik merk dat het iets te zwaar voor me wordt en daarom rijdt mijn dochter hem ook.

Bij de vereniging doe ik veel dingen, van wedstrijd­secretariaat tot het oefenparcours neerzetten. Ik vind het hartstikke leuk. Het enige wat ik niet doe, zijn de inschrijvingen voor wedstrijden. Ik ben niet zo handig met de computer. Vroeger ging alles met de post en op papier! Veel leden lopen al hun hele leven bij de Neude­ruiters. Een heleboel zaten vroeger op de rijvereniging en zitten nu bij de menclub. Hierdoor hebben we een heel leuke, vaste groep. Ik vind het geweldig dat leden en zelfs oud-leden zo lang blijven hangen. Steun krijgen van elkaar en op dezelfde lijn liggen is heel belangrijk als vrijwilligers. Dat geeft meer plezier. Als je dat niet meer hebt, kun je als vrij­williger beter stoppen en ruimte maken voor nieuwe leden. Het is zo gezellig om dingen met zijn allen te doen! Vroeger reden we met de vereniging ook veel afdelingsdressuur, met een achttal. In 1985 ­werden we Nederlands kampioen. Dat was het laatste kampioenschap van de Levade dat in Apeldoorn werd gereden. We hebben dat mooi met een gouden randje kunnen afsluiten.

De afgelopen tijd was het helaas stil op de vereniging en konden veel evenementen niet doorgaan. Ik heb het erg gemist, want ik steek er een groot deel van mijn tijd in. Ieder jaar organiseren we in februari een groot vierdaags concours: Jumping Indoor ­Nijkerk. Het is de laatste wedstrijd van ons seizoen en daar zijn we altijd heel trots op. We organiseren het al jaren met dezelfde groep. Dit jaar ging het natuurlijk niet door en dat vonden we heel erg. Ik heb me ook zorgen gemaakt over de vereniging zelf, over het financiële aspect. De vaste lasten gingen gewoon door. Ik ben dan ook heel blij dat weer meer mogelijk is. Wedstrijden organiseren vind ik hartstikke leuk en zó gezellig. Ik kom ieder jaar ­dezelfde ruiters tegen en ik leef helemaal met hen mee. Sommigen ken ik van jongs af aan en nu zijn ze getrouwd en hebben ze kinderen. Je bouwt dan toch een band met elkaar op. Dat blijft speciaal. Het allerleukste vind ik misschien wel na afloop aan de bar hangen en samen de dag evalueren.’ <