Pony in the picture
Ebel, helemaal van goud
Zilveren manen, een goudkleurige vacht, oortjes die standaard naar voren staan en ogen die vriendelijk glanzen. Ebel is een opvallende verschijning en belangrijker nog: ook zijn karakter is van goud.
Tekst & beeld Janine Verschure
PCK Eersel
Manege annex pensionstal PCK Eersel is al meer dan zestig jaar een begrip in de regio. Dit Brabantse viersterrenbedrijf heeft drie binnenrijhallen en een gezellige bar met zicht op de rijbanen. Er staan in totaal zo’n 85 paarden, waarvan 50 manegepaarden en -pony’s. PCK Eersel organiseert wedstrijden, kinderfeestjes en ponykampen. In het bos naast de deur worden bij mooi weer buitenritten gemaakt. www.ervarenmetpaarden.nl
>> PONYRUIL ‘Veertien jaar geleden zagen we hem voor het eerst. Ebel was van Morgan en Maureen Smet, een Belgische tweeling die destijds voor het eerst bij ons op ponykamp kwam,’ begint Anja van de Ven van Paardensportcentrum de Kempen (PCK) in Eersel. ‘De zusjes waren een jaar of twaalf en konden goed rijden. Wij hadden hier op de manege toen een vierjarige pony, Easter en dat was nogal een ongeleid projectiel. De zusjes vonden dat leuk en konden goed met hem overweg. Al snel werd er gewisseld. Een van de zusjes ging op Easter en een ander kind ging op Ebel. Aan het einde van het kamp werd gekscherend gezegd dat de zusjes Easter maar een jaartje mee moesten nemen om hem te ‘temmen’ en dat wij Ebel wel zouden houden. Toen de zusjes naar huis gingen, stond in hun trailer niet Ebel, maar Easter. In de maanden die volgden, leerde Easter veel van hen en deed Ebel het super in de manegelessen. Er werden regelmatig berichtjes heen en weer gestuurd over hoe het ging met beide pony’s. Na een jaar kwamen de zusjes weer op ponykamp en reden ze nog op Easter. In een jaar tijd waren ze best groot geworden en Ebeltje eigenlijk een beetje ontgroeid. Ze besloten Ebel bij ons te laten, omdat ze zagen hoe fijn hij het hier had! Nog steeds hebben we af en toe contact met de zussen, die inmiddels 27 zijn. Ze komen hem soms nog een bezoekje brengen en we hebben afgesproken dat als Ebel met pensioen gaat, hij terug naar hen gaat.’
>> TYPISCH EBEL ‘Ebel is echt een circuspony,’ vertelt Peter van de Ven. ‘De kinderen hebben hem van alles geleerd. Als hij een brokje krijgt, geeft hij een kus op je wang en hij tilt op commando een voorbeen op. Vroeger kon hij ook steigeren op commando. De zusjes hadden hem dat geleerd, maar we vonden dat toch te gevaarlijk en dat mag hij niet meer. Hij luistert heel goed. Als een van onze instructeurs tijdens een les heel zachtjes zegt: “Ebel, galop”, dan galoppeert hij aan. Keurig, rustig en beheerst, in de hoek en altijd in de goede galop. Ebel is erg op kinderen gericht en vindt het echt leuk als hij aandacht krijgt. Dat in combinatie met het feit dat hij heel knap is, maakt hem een ideale manegepony.’ Anja: ‘Onze dochter Ise heeft een eigen pony waar ze wel dol op is, maar ze is nog steeds fan van Ebel. Ze rijdt nog regelmatig op hem, gewoon omdat ze hem zo lief vindt.’ ‘Toen we in de eerste lockdown geen lessen mochten geven, vonden veel kinderen dat vreselijk,’ vult Anja aan. ‘Ze misten de pony’s. Wij organiseerden een autosafari waarbij mensen in hun auto over het terrein konden rijden. Ebel stond in de wei en als er een auto aankwam met kinderen erin, stak hij zijn neus door het raampje naar binnen om zich te laten aaien.’
>> STREEPJE VOOR Stout zijn, streken of bokkensprongen, daar heeft Ebeltje nog nooit van gehoord, vertellen Anja en Peter. Peter: ‘Ebel is altijd braaf. Sommige kinderen vinden het leuk als een pony een keer ondeugend is of een bokje geeft. Voor zulke ruitertjes kiezen we dan een andere pony.’ ‘Hij wil stilstaan als hij mest,’ zegt Anja. ‘Dat is even zijn momentje. We leren ruiters dat hun paard gewoon kan doorlopen tijdens het mesten, maar Ebel mag stilstaan. Hij heeft hier toch wel een streepje voor.’ <