Op verkenning op
Île d’Oléron
Lange en brede zandstranden, uitgestrekte bossen met idyllische paadjes, drassige moeraslanden en overheerlijke oesters; Île d’Oléron heeft het allemaal. Ga mee op een ontdekkingstocht te paard op het grootste Franse eiland langs de Atlantische kust en ervaar wat dit bijzondere gebied allemaal te bieden heeft.
Tekst Liesbet Corthout Beeld Trailfinders
Of ik mee wilde om een nieuwe driedaagse trektocht te proberen? Nou, dat hoef je mij niet twee keer te vragen! De tocht zou plaats vinden op het Franse eiland Île d’Oléron. De organisatie is in handen van de Nederlandse Annemee, die al jarenlang een centre équestre uitbaat in de buurt van Poitiers en altijd op zoek is naar nieuwe tochten en routes. Het wordt alweer de derde trektocht die ik met haar mag rijden. Ook van de partij zijn het Franse koppel Mariëlle en Eric, eveneens vaste klanten. Ons groepje is compact: met vier paardjes gaan we het eiland verkennen. Het resultaat van onze verkenning wordt een echte driedaagse ruiterreis die een vaste plek krijgt in het programma.
‘De eerste ochtend gaan we meteen richting het strand’
LAAGTIJ De paarden verblijven bij een manege bijna midden op het eiland, dat wordt onze uitvalsbasis gedurende deze trip.
We zullen hier elke ochtend vertrekken en elke avond terugkeren. Dat is handig want we hoeven dan niet steeds de koffers te pakken en voor de paarden is het er comfortabel en rustig. Na de aankomst op maandagavond – met een aperitiefje en kennismakingsdiner – kunnen we niet wachten om met de paarden te vertrekken. De eerste ochtend gaan we meteen richting strand. Eerst leiden kleine weggetjes ons langs verrassend veel wijngaarden. Het is september, de vruchten zijn bijna rijp. Al vrij snel rijden we tussen witte huizen met kleurige luiken en dan zijn we op het strand. Het is laagtij en de oceaan is ver weg. We rijden op een stuk met afwisselend diep zand en keien en veel kleine poelen. Dit is geen strand voor een rengalop. Het is wel een authentiek landschap. Hoewel het een zonnige ochtend in september is, zijn er nauwelijks toeristen te zien. Hier en daar zien we mannen met een schepnetje en een plastic krat naar oesters zoeken, een plaatselijke specialiteit. Onze groep krijgt veel aandacht, iedereen zwaait naar ons en wil foto’s nemen van de paarden. En de pony! Want ja, Annemee kent mij en ze heeft voor mij geen paard meegenomen, maar een grote pony: de zwart-wit gevlekte Indy. Een kranig ruintje dat niet snel onder de indruk is. Het is zijn eerste keer op het strand, maar hij kijkt nauwelijks op van de golven die het strand op rollen en hij maakt zonder morren zijn voeten nat wanneer we later dichter bij de vloedlijn kunnen rijden.
‘Dit zijn ervaren trektochtpaarden: altijd in voor plezier, met een koel hoofd en een groot hart’
OESTERS EN WIJN We nemen onze tijd op het strand en genieten van de zon, het mooie licht en de heldere lucht. Na de strandrit gaan we rechtstreeks naar de picknickplek. Daar staan – hoe kan het ook anders – oesters op het menu. We nemen plaats op een plekje in de schaduw met de paarden grazend naast ons. Met een glas frisse witte wijn genieten we van de plaatselijke specialiteit. Dit is vakantie! Na zo’n lunch is een kleine siësta wel aan de orde en daarna rijden we opnieuw naar de manege waar we in de ochtend zijn gestart.
‘Met een glas frisse witte wijn genieten we van de plaatselijke specialiteit, oesters. Dit is vakantie!’
We nemen een andere route, tussen de velden en langs één van de vele kanalen op het eiland. Blijkbaar wordt op Île d’Oléron veel gefietst. We grappen dat ‘vélo!’ als roepwoord hier gebruikelijker lijkt dan ‘branche!’ wat je bij bosritten geregeld naar je mederuiters roept als wijze van waarschuwing.
Naast Frans spreekt Annemee uiteraard ook perfect Nederlands en vloeiend Engels. Mederuiters Eric en Mariëlle kunnen zich in het Engels prima behelpen, maar ik wil mijn Frans wel wat oefenen dus vind het leuk om tijdens de vakantie de taal te spreken van het land waar we verblijven. De paarden gedragen zich tijdens de hele rit voorbeeldig en zijn totaal niet onder de indruk van al die fietsen, elektrische steps en ander verkeer dat we tegenkomen. Het is voor hen de eerste keer op het eiland, maar je merkt dat dit ervaren trektochtpaarden zijn: altijd in voor plezier, met een koel hoofd en een groot hart. Hoewel het de tweede helft van september is, kunnen we nog buiten dineren. De rest van de oesters en dan een heerlijke paella, bereid door Annemee en Jindra, die tijdens de hele tocht de verzorging en logistiek verzorgt en dat perfect doet: efficiënt, vriendelijk en met veel gevoel voor wat wij lekker vinden.
‘Île d’Oléron is een klein en afwisselend eiland met veel verschillende landschappen’
GALOP OP HET STRAND Op de tweede dag trekken we naar de andere kant van het eiland. We rijden in de richting van Boyardville. Mensen van mijn generatie hebben tijdens hun jeugd waarschijnlijk wel naar het avontuurlijke spelprogramma Fort Boyard gekeken op televisie. Dat fort ligt vlak bij de kust van het kleine stadje en je ziet geregeld pijlen staan die de weg naar ‘het mooiste uitkijkpunt’ wijzen. In tegenstelling tot gisteren is hier een breed strand vol met zacht zand dat wél uitnodigt om te galopperen. En net zoals gisteren is het strand bijna verlaten, op enkele wandelaars na. Hier kunnen we ontdekken hoe hard onze paardjes echt kunnen gaan. Wat blijkt? Ze kunnen heel hard én ze hebben enorm veel plezier. Echte waterratten blijken ze niet, de opkomende en terugtrekkende golven die hier veel meer uitgesproken zijn dan aan de andere kant van het eiland, vinden ze een beetje eng. Maar het strand is enorm breed en zelfs zonder de voetjes nat te maken kunnen we hier prachtig galopperen, met Fort Boyard op de achtergrond.
VERKENNINGSRIT ’s Middags steken we de duinen over en vinden een picknickplaats vlak bij het strand, met alweer een fantastische lunch. Na de siësta gaan we opnieuw het strand op, waar het nu wel drukker is dan in de ochtend.
We stappen een kort stukje langs de branding en trekken dan het binnenland in. Daar willen we de moerassen verkennen die zo typisch zijn voor het eiland. Annemee bekijkt de kaart, maar wanneer we op stap gaan, vinden we niet meteen de meest ideale route. We rijden wel langs drassige moeraslanden, maar niet er middenin zoals de bedoeling was. Het is dan ook een verkenningsrit. Annemee maakt aantekeningen op de kaart zodat ze de route kan aanpassen voor de volgende keer. Overigens is er met de route die wij nemen ook niets mis. De wegen zijn redelijk rustig, op de ontelbare fietsers na. ‘Pas op, de Tour de France is op komst,’ lacht een wat oudere man ons toe wanneer een groep jonge wielertoeristen met hoge snelheid de bocht om komt. We zeggen vriendelijk gedag en rijden dan verder onder een stralend septemberzonnetje. Een van de grootste uitdagingen blijkt drinkwater voor de paarden. Het zeewater is natuurlijk zout en veel water op het eiland is brak. Om de paarden te laten drinken, klopt Jindra meestal aan bij een camping. De meeste eigenaren laten ons met plezier de emmers vullen en de drinkende paarden zijn voor de voorbijgangers altijd weer een attractie.
In de bossen zijn de routes zeer geschikt voor paard en ruiter. De paden zijn relatief smal en de bodem is zacht
KLEIN EN AFWISSELEND Onze laatste dag start richting het bos. Want dat is juist het grote voordeel van een klein en afwisselend eiland als Île d’Oléron; je hebt veel diverse landschappen op een beperkte oppervlakte. Het is koel in het bos, zonlicht sijpelt gefilterd door de blaadjes van de bomen. In de bossen zijn de routes zeer geschikt voor paarden en ruiters. De paden zijn relatief smal en de bodem is zacht. Het is heel rustgevend om hier te rijden. De middagpauze houden we aan de rand van het bos, op een ruime plek met picknicktafels en banken in de schaduw. Enkele wandelaars vragen of ze de paarden mogen aaien terwijl wij lekker relaxen. De namiddagrit verloopt in dezelfde ontspannen sfeer en op de donderdagavond sluiten we de reis af bij de ondergaande zon aan een plaatselijk haven. Conclusie van deze driedaagse verkenningsrit? Het eiland is zeker goedgekeurd. De route krijgt hier en daar een update om hem nog beter te maken. En de ruiters? Die zijn vooral heel gelukkig dat ze erbij mochten zijn, zo blijkt uit de plannen voor een volgende gezamenlijke trip die tijdens deze vakantie werden gemaakt!’ <
Wil jij ook mee op zo’n gave ruitervakantie? Informeer dan vrijblijvend voor alle mogelijkheden bij Trailfinders Ruitervakanties via www.horseholiday.com of bel met 012-747494.
