MONICA DROHM?

Jureren is voor mij niet alleen maar domweg cijfertjes geven en dan weer naar huis

‘In 1980 ben ik begonnen als B/L-jurylid. Ik reed zelf ook nog en ik dacht altijd: als ik op een gegeven moment niet meer rijd, dan wil ik wel bij de sport betrokken blijven. Daarom haalde ik destijds mijn instructeursdiploma en volgde ik jurycursussen. Ik vond het leuk om steeds verder te groeien en inmiddels ben ik alweer een lange tijd nationaal Grand Prix-jurylid.

HELPENDE HAND BIEDEN Ik vind het jureren heel leuk, met name omdat ik mensen een helpende hand kan bieden. Jureren is voor mij niet alleen maar domweg cijfertjes geven en dan weer naar huis. Ik doe het echt uit interesse voor de sport, om zowel de ruiter als de sport verder te helpen. Ik ga niet ‘s ochtends vroeg van huis om even lekker lage scores uit te delen. Het streven is altijd om er positief kritisch in te gaan. Ik vind het fijn als een ruiter naar mij toe komt en openstaat voor tips. Afgelopen zomer jureerde ik in Schijndel bij de paradressuur. Sanne Voets reed een heel mooie Kür op muziek, waarin ze in contragalop van ons wegreed. Haar paard kan zo mooi galopperen, dat valt nog meer op als ‘ie naar je toe rijdt. Dat gaf ik na afloop ook als tip mee: die galop is zo mooi, ik zou ‘m als ik jou was naar de jury toe rijden, in plaats van dat je van ons wegrijdt. Na wat puzzelen en in overleg met haar coaches heeft ze haar Kür aangepast en op de Paralympische Spelen in Tokio heeft ze ‘m op deze manier gereden. Ze kreeg negens voor haar contragalop en nam de gouden medaille mee naar huis. Dat vond ik schitterend om te horen, daar word ik zo blij van. Zelf was ik deze zomer ook in Tokio. Naast het nationaal jureren mag ik namelijk internationaal schrijven. Het eerste EK dat ik schreef was in 1999 in Arnhem, waar Anky van Grunsven de gouden medaille won met Bonfire. Deze zomer mocht ik voor het eerst op de Olympische Spelen schrijven, een heel bijzondere ervaring. Het is toch wel een grote eer als je gevraagd wordt, blijkbaar doe je dan iets goed in je werk! Ik had deze ervaring nooit willen missen. Het is heel speciaal om op zulke grote internationale wedstrijden te schrijven. Het lijkt me heel leuk om de paradressuur ook internationaal te mogen jureren. De paradressuur in Nederland is tegenwoordig vrij groot en we hebben echt heel goede ruiters. Ze rijden allemaal zó goed en correct – ondanks hun beperkingen. Dus misschien dat ik daar nog wel een stapje verder in wil, maar dat moet ik eerst nog even goed met mezelf overleggen. Ik heb namelijk ook nog een andere grote passie: het fokken van dressuurpaarden. Onze KWPN-hengst Sir Sinclair is zes keer achtereenvolgend benoemd tot USEF Dressuurhengst van het Jaar in Amerika. Hij is mijn grootste trots!’<