ANDREA JONGSTRA-DIJKSTRA?

We moeten samen laten zien hoe mooi onze sport is en hoe goed we op welzijn letten'

‘Vanaf het allereerste moment dat de functie ‘toezichthouder’ werd ingevoerd, stond ik daar volkomen achter. Onze samenleving verandert ontzettend. Ik spreek wel eens ouders of kinderen uit een andere hoek, die een heel ander beeld hebben over het houden van en rijden op paarden. Die denkwijze rukt echt op, daar moeten we wel wat mee. Het is belangrijk dat wij laten zien dat wij het welzijn van onze paarden altijd voorop stellen. We nemen dat uiterst serieus en het is goed om dat uit te dragen. Bij de meeste ruiters is een toezichthouder niet nodig. Het is voor de buitenwereld wel goed om te tonen dat we dit zo doen.

KORT LONTJE De leuke kant van toezichthouder is dat je van een andere kant ziet hoe ruiters hun paarden voorbereiden op een proef. Je bent op een andere manier met de ruiters en hun begeleiders in contact. Want die hebben soms ook vragen. Ik heb er geen moeite mee om mensen aan te spreken. Sommigen hebben zoveel spanning dat ze een kort lontje hebben. Er was onlangs iemand met een jong, onzeker paard. Er liep een begeleider een paar rondjes mee, tot ergernis van andere deelnemers. Daar kwamen wat boze uitlatingen over. Als toezichthouder stap ik dan in en vraag ik wat ze zo stoort. Ze zien dat het paard erg gespannen is, dus voor ieders veiligheid is het toch juist prettig om dit zo aan te pakken? Als je er op die manier met ze over praat, komt er begrip. Soms zijn er ruiters die op een bepaalde manier losrijden, te strak. Als dat te lang aanhoudt, vraag ik of ze iets meer ontspanning kunnen laten zien. Daar wordt goed gehoor aan gegeven. Vaak vragen ze me na een paar rondjes of het beeld beter is. Het is prettig dat ruiters met mijn opmerkingen aan de gang te gaan.

ZICHTBAARHEID Ik heb nog nooit weerstand ervaren. Ruiters en omstanders accepteren mijn opmerkingen. Ze beseffen dat een toezichthouder er ook voor hen staat. Het zal met mijn aanpak te maken hebben, ik houd van openheid. Als ze de rijbaan betreden heet ik ze welkom en is al duidelijk dat ik er ben. Zichtbaarheid is belangrijk. Ik draag een naamkaartje. Kiezen tussen jureren of toezicht houden? Oei, dat is lastig, want ik vind allebei erg leuk. Ik vind het belangrijk dat er voldoende vrijwilligers zijn voor onze sport, dus ik stel me graag beschikbaar. Een goede reglementenkennis is handig en het is ook nuttig om vooraf even het vraagprogramma van de wedstrijd door te nemen. Het is nog niet voorgekomen, maar als ik iets tegenkom waar ik even geen raad mee weet, zou ik dat met de aanwezige collega-juryleden overleggen. Dan lossen we het samen op. Naar de deelnemers toe maak ik duidelijk dat ik er ook voor hen sta. We moeten samen laten zien hoe mooi onze sport is en hoe goed we op welzijn letten.’ <