Aan het Domburgse strand

Eindeloos galopperen door de branding

Een strandrit met je paard staat niet voor niks hoog op de bucketlist van veel ruiters. Vanaf een PaardenWelkom-bedrijf in Domburg brengen we je vast in de stemming met een rit over het prachtige strand van Walcheren.

Tekst Peter van Pinxteren Beeld Diana Bloemendal

Het voelt alsof een onzichtbare magneet aan Belly trekt. Zodra we parallel aan de branding galopperen, wil mijn leenpaard niets liever dan dieper de zee in. De op en neer schuivende waterlijn, brekende golven en schuimkoppen hebben onmiskenbaar hun aantrekkingskracht. Wat een liefhebber van water is dit toch! Als ik mezelf met deze strand­rit geen plezier had gedaan, dan toch minimaal dit ervaren, internationale eventingpaard. Hij toont zich de ideale partner voor een tocht langs de kust. Ontelbare hoefafdrukken moet hij al op dit strand hebben achtergelaten, maar van enige verzadiging is nog lang geen sprake. Heerlijk om te ervaren.

TOPSPORT EN RECREATIE Enkele uren daarvoor kom ik aan op de locatie van Domburg Holiday Resort. De duinen lonken in de verte en de discipline, die ter plaatse wordt bedreven, komt eveneens duidelijk naar voren. Rechts van de oprit bevindt zich een terrein met daarop een woud aan crosshindernissen. Er staat van alles, inclusief water en de nodige smalletjes. Eenmaal een parkeerplek gevonden, is ook de gastvrouw snel ontdekt. Marcelle de Kam heet haar bezoek van harte welkom. Een aardig detail is dat bij de geboren en getogen Zeeuwse twee facetten samenkomen die door velen -overigens vaak onterecht- als uitersten in de paardensport worden gezien. Als bondscoach eventing bij de jeugd (zie kader) en internationaal eventingamazone heeft de 44-jarige De Kam een rechtstreekse link met de topsport en als mede-eigenaresse van een op toerisme ingestoken accommodatie met paardenhotel zet ze eveneens volop in op recreatie. De trots over wat hier nog niet zo lang geleden allemaal uit de grond is verrezen, komt al pratende naar voren. Dit bedrijf is een echt familiegebeuren en dus melden in korte tijd ook moeder Jolien, vader Peter en partner Jan Willem zich.

Er staat van alles, inclusief water en de nodige smalletjes. Eenmaal een parkeerplek gevonden, is ook de gastvrouw snel ontdekt. Marcelle de Kam heet haar bezoek van harte welkom. Een aardig detail is dat bij de geboren en getogen Zeeuwse twee facetten samenkomen die door velen -overigens vaak onterecht- als uitersten in de paardensport worden gezien. Als bondscoach eventing bij de jeugd (zie kader) en internationaal eventingamazone heeft de 44-jarige De Kam een rechtstreekse link met de topsport en als mede-eigenaresse van een op toerisme ingestoken accommodatie met paardenhotel zet ze eveneens volop in op recreatie. De trots over wat hier nog niet zo lang geleden allemaal uit de grond is verrezen, komt al pratende naar voren. Dit bedrijf is een echt familiegebeuren en dus melden in korte tijd ook moeder Jolien, vader Peter en partner Jan Willem zich.

TOERISME Voordat we op pad gaan, verzorgt Jolien de inwendige mens en praten de anderen gepassioneerd over de ontwikkeling die Domburg Holiday Resort heeft doorgemaakt. Over het prille begin, de oprichting eind jaren negentig, met slechts drie stallen, over de ruilverkaveling in 2001, waardoor de grond, die nu in gebruik is, aaneengesloten rondom het bedrijf kwam te liggen en over de daaropvolgende groei naar zeven stallen, de eerste appartementen en een buitenbak met stapmolen. Marcelle: ‘We hebben de eerste jaren stapsgewijs uitgebreid, altijd met toerisme als uitgangspunt. Mijn vader zei toen al, prima dat jij voor de sport gaat, maar je koppelt het aan toerisme, anders kun je het niet verdiend krijgen. Ik heb daardoor kunnen avonturieren in de sport zonder sponsoren. De inkomsten van de appartementen en de toeristen op stal maakten de sport mogelijk. Dat was mijn vaders idee. Mijn vader gaf me vijf jaar de tijd en het is gelukt.’

CORONASTRESS De zeven stallen werden al snel te weinig, maar de gemeente verleende geen vergunning voor een verdere, grote uitbreiding. Vele jaren en enkele juridische procedures later volgde deze alsnog. De huidige, nieuwe appartementen, nieuwe stal en rijhal zijn daarvan het resultaat. ‘Het plan dat je hier ziet, hebben we in 2005 al gemaakt’, vertelt Marcelle. ‘Alles staat er ongeveer een jaar. Het appartementengebouw is in juni geopend, de stallen iets eerder. We verhuren bijna veertig bedden, verdeeld over negen appartementen. Met de oude stallen erbij hebben we nu dertig stallen. Het enige gebouw dat nog moet komen, is het facilitaire gebouw, met een ruimte voor ontbijt en lunch, waar we ook groepen mensen kunnen ontvangen voor bijvoorbeeld lezingen en coaching.’

Vorig jaar kort na de opening overheerste de coronastress, erkent De Kam. ‘We hadden zoveel geïnvesteerd en misschien kwam er wel niemand.’ Duitsers hebben ze door de crisis inderdaad veel te weinig kunnen verwelkomen, maar de binnenlandse toeristen maakten van het eerste jaar toch een succes. Het bedrijf in Domburg is inmiddels toegetreden tot de PaardenWelkom-bedrijven (zie kader) en biedt de mogelijkheid om je paard mee te nemen terwijl je op dezelfde locatie of elders in Domburg je vakantie of dagje uit viert. Dat het concept is ingestoken op luxe - ‘ook de Duitsers vragen daarnaar’ - komt naar voren als we een kijkje in de nieuwe appartementen krijgen. Vanaf het terras van het penthouse is er zelfs een fabuleus uitzicht en kun je de kustcontouren van bijna heel Walcheren zien. Hoogste tijd om deze eens van naderbij te bekijken.

Dit paard is de ideale partner voor een tocht langs de kust

Vanaf het ­terras van het penthouse is er een fabuleus uitzicht

DOOR DE POLDER Marcelle fungeert voor de strandrit als gids. Voor de gelegenheid stelt ze Belly aan haar bezoek beschikbaar. Deze vijftienjarige ruin is het voormalige toppaard van de eventingamazone, heeft vele jaren internationale sport in de benen en was succesvol tot op 3*-niveau. Wizer is op zijn beurt het paard van Marcelles vader en zal voor het eerst met de dochter van zijn vaste berijder op pad gaan. We stappen weg van de vakantie­accommodatie en laten de aan één zijde open rijhal achter ons.

Via het crossterrein en een aangrenzend stuk land komen we uit op de openbare weg. Wizer geeft het tempo aan en Belly loopt een beetje op zijn dooie gemak met hem mee. ‘We gaan via de polder naar de duinen’, laat Marcelle weten. ‘Het enige dat je hier eigenlijk mist, is een leuke manier om door deze polder te rijden. Je moet een stuk in de berm van de weg blijven. Weet je wat ik hoog op mijn wensenlijstje heb staan? Dat we in de nabije toekomst dit kunnen aanpassen en dat je door de landerijen een soort van multifunctioneel fietspad creëert of juist stroken per doelgroep, dus voor ruiters, wandelaars en mountainbikers. Het is mijn ambitie om dat mee te realiseren, maar voorlopig zal de tijd daarvoor ontbreken.’

De op en neer schuivende waterlijn, brekende golven en schuimkoppen hebben onmiskenbaar hun aantrekkingskracht. Wat een liefhebber van water is dit toch!

BEPERKTE TOEGANG Het stukje door de polder is overigens niet hinderlijk. Er valt genoeg moois te zien. Wel is voorstelbaar dat het op deze weggetjes in het hoogseizoen een stuk drukker is. Vooral de oversteek bij de opgang naar de duinen zal niet zomaar blindelings genomen kunnen worden, bevestigt ook mijn metgezel. Het is inmiddels ruim na 7 uur in de avond dus de toegang tot het strand is geen probleem.

Net als op veel plekken aan de kust kun je hier in de zomerperiode met je paard slechts beperkt aan zee terecht, meer specifiek tussen 1 mei en 15 september alleen voor 10 uur in de ochtend en na 7 uur in de avond. Buiten deze periode geldt deze beperking niet. Terwijl we steil omhoog de duinen opstappen, lijkt het alsof Belly wat begint te ontwaken. Eenmaal bovenaan gekomen is het allereerst genieten van het weidse uitzicht over de zee en de uitgestrekte stranden, die aan de linkerkant naar Zoutelande leiden en rechts naar Oostkapelle. ‘Zullen we een drafje doen?’ De woorden van Marcelle zijn amper vervlogen of de vijftienjarige onder me zet al aan. Dit bevalt hem beter dan de polderroute en als we kort daarna nog een versnelling hoger schakelen komen zijn heerlijke atletische eigenschappen en energie nog nadrukkelijker naar voren.

MEER ZIEN? Van de beschreven locatie en route maakten we een videocompilatie. Geniet je mee?

Opvolger Jan van Beek

Gastvrouw Marcelle de Kam is alweer enige tijd bondscoach eventing bij de Junioren en Young Riders. Een functie met een emotionele lading door het overlijden van haar voorganger en goede vriend Jan van Beek. Marcelle: ‘Ik doe deze functie graag, maar moet toch zeggen dat ik helaas bondscoach ben geworden vanwege het plotselinge overlijden van Jan, nu bijna drie jaar geleden. Het jaar erop ben ik coach geworden. Dat was wel idioot. Ik kende Jan al heel lang. Ons allereerste EK bij de pony’s reden we in ’91 samen. Hij grapte wel ooit dat als hij zou doorstromen naar de Senioren, ik de Junioren moest gaan doen. Ik vond het lastig toen ik werd gevraagd. Ik heb meteen Jans vader Rien gebeld. Die vond het fantastisch dat ik zijn zoon zou opvolgen en gaf aan dat hij zeker wist dat Jan dat heel fijn had gevonden. Het was dubbel, maar heeft nooit vervelend gevoeld, omdat zijn vader er zo positief tegenover stond.’